In China wordt vaak wat moeilijk gedaan over het verslaan van de Rode Draak. Aan vrouwen die nieuwsgierig zijn naar deze manier van trainen wordt verteld dat je niet alleen volledige toewijding nodig hebt, maar vooral ook rustige leef- en trainingsomstandigheden. Geen zorgplicht dus voor (schoon)ouders en (klein)kinderen, noch taken ten aanzien van het huishouden, de moestuin etc. Afzondering, bij voorkeur in de natuur, goede voeding en veel tijd om te mediteren zouden voorwaarde zijn om de Rode Draak te kunnen verslaan. Over het temmen van het Wilde Paard wordt in China daarentegen vrij gemakkelijk gedacht: het zou niet moeilijk te leren zijn. Niet alleen in het oude China kom je deze zienswijze tegen, ook in de Healing Tao International in Thailand werd dit zo overgedragen.
In de duiding van Taotraining is het andersom: het Verslaan van de Rode Draak is relatief eenvoudig, terwijl het een hele kluif is om het Wilde Paard te temmen.
Als het voor vrouwen relatief simpel is om de Rode Draak te verslaan, waar komt dan het idee vandaan dat het zo moeilijk zou zijn? Dit is een gevolg van het universele fenomeen dat vrouwen uit hun kracht gaan of uit hun kracht worden gehaald door anderen.
In het oorspronkelijke taoïsme wordt het mannelijke en vrouwelijke als absoluut gelijkwaardig gezien. Vanuit het principe van de eeuwige balans tussen Yin en Yang zijn vrouwen en mannen elkaars tegenpool en dus volledig gelijkwaardig. Maar China kent meer invloeden dan die van het taoïsme en dat heeft de positie van de vrouw geen goed gedaan. Vrouwen zijn in China verre van gelijkwaardig aan mannen en dat is al eeuwenlang zo. Reken maar dat dit gegeven ook weer invloed heeft gehad op de praktische beleving van het taoïstische gedachtegoed. Ook in het traditionele taoïsme, zelfs in het moderne taoïsme, zie je allerlei grote en kleine signalen die blijk geven van een, al dan niet onbewuste, onderwaardering van de vrouw.
Een vrouw die de Rode Draak heeft verslagen wordt langzaam maar zeker krachtiger en invloedrijker. In een vrouwonvriendelijke cultuur wordt zoiets niet als wenselijk ervaren. Een strategie om dat te dwarsbomen is om de training voor vrouwen te ontmoedigen. Door het moeilijker te laten lijken dan het is, zijn vrouwen door de eeuwen heen geïntimideerd geraakt. Het resultaat is dat veel minder vrouwen starten met de training, laat staan deze succesvol afronden, dan anders misschien het geval zou zijn.
Net als dat het Temmen van het Wilde Paard niet louter gaat over niet ejaculeren, gaat het Verslaan van de Rode Draak ook niet alleen maar over stoppen met menstrueren. In beide gevallen is het een geleidelijk proces, waarbij het complete proces van bewust worden van en leren hanteren van je seksuele energie bedoeld wordt. Het op gang brengen van de beweging van seksuele energie achterlangs omhoog in plaats van voorlangs omhoog, het hele proces van transformatie, het bewust worden en loslaten van patronen en conditioneringen, het leren omgaan met seksuele dwang en verslaving, met verleiding en voortplantingsimpulsen, dát is het Verslaan van de Rode draak.
Dezelfde vraag kunnen we stellen wat betreft de mannen: als het temmen van het Wilde Paard zo moeilijk is, waarom wordt dan beweerd dat het zo gemakkelijk is? Omdat mannen, als het een paar keer gelukt is niet te ejaculeren, vaak denken dat ze er zijn. Maar niets is minder waar.
De bijna constante ‘pull’ naar achteren die nodig is om het Wilde Paard te Temmen zal bij mannen die geen ervaring hebben met de transformatie van seksuele energie gemakkelijk verzwakken of stoppen. Er hoeft maar iéts van afleiding of verleiding te zijn – zeker als een man moe, gestrest of slecht gehumeurd is – en het Paard probeert er, al steigerend, weer vandoor te gaan. Ook mannen die van zichzelf denken goed getraind te zijn, blijken op onbewaakte momenten heel erg kwetsbaar. Het Temmen van het Wilde Paard is zeker niet onmogelijk, maar vraagt om constante toewijding.
Binnen de duiding van de Taotraining is er geen verschil in moeilijkheidsgraad tussen het Temmen van het Wilde Paard of het Verslaan van de Rode Draak. In beide gevallen vraagt het om een constante toewijding en aandacht.
Wat in China bovendien meespeelt is het feit dat de training van het transformeren van seksuele energie ook werd gedaan door mannen met zeer veel aanzien en vermogen. Mannen in deze posities, inclusief de Keizer himself, hadden vaak meerdere vrouwen en concubines. Ze wilden de technieken van het Temmen van het Wilde Paard simpelweg kennen om seksuele uitputting te voorkomen, om het vrijen langer vol te houden en meer genot te ervaren – en met nadruk niet omdat ze het taoïstische gedachtegoed en de bijbehorende training beschouwden als het fundament van hun spirituele ontwikkeling. Gevolg: ze pasten de technieken vaak verkeerd of onvolledig toe, waardoor deze mannen eerder wreder werden dan liefdevoller. Dat had tot gevolg dat het temmen van het Wilde Paard aan glans verloor en zelfs een slechte naam kreeg.